Te vedètte ll’ata sera doppo n’anno e forse cchiù… Te lassaje a primmavera chiena ‘e rose e giuventù… Mo te trovo triste e stanca: quase nun mme pare tu…
Vócca ‘e rosa… Vócca ‘e rosa te chiammavo: tutt”e vase ca mme dive, ne facevo nu buchè… Doppo n’anno, doppo n’anno sulamente, vócca ‘e rosa cchiù nun si’… Io te guardo e, tristamente, penzo a chello ca mo si’…
II
Giuvinotto, primmo ammore, mm’attaccaje ‘mbracci’a te… E tu pure, anema e core, t’astrigniste ‘mpietto a me… Po’ partette, fuje surdato: “Statte accorta, picceré’…”
Vócca ‘e rosa… Vócca ‘e rosa te chiammavo: Tutt”e vase ca mme dive, ne facevo nu buchè… Doppo n’anno, tutt”e rrose, puntualmente, só’ turnate attuorno a me… Vócca ‘e rosa, sulamente, s’è sfrunnata!…Ma pecché?