Serenata napulitana

Dimme, dimme, a chi pienze assettata
                 sola sola, addereto a sti llastre?
                 ‘Nfacci’ô muro ‘e rimpètto, stampata,
                 veco n’ombra…e chest’ombra si’ tu!
 
                 Fresca è ‘a notte: na luna d’argiento,
                 saglie ‘ncielo e cchiù ghianca addeventa…
                 e nu sciato, ogne tanto, d”o viento
                 ‘mmiez’a st’aria se sente passá…
 
                    Ah, che notte, ah, che notte!…
                    Ma pecché nun t’affacce?
                    ma pecché, ma pecché mme ne cacce,
                    Catarí’, senza manco parlá?…
 
                       Ma ce sta nu destino,
                       e io ce credo e ce spero…
                       Catarí’, nun è overo,
                       tu cuntenta nun si’!…
 
                                                                 II
 
                 Catarí’, Catarí’, mm’hê lassato…
                 tutto ‘nzieme st’ammore è fernuto,
                 tutto ‘nzieme t’hê scívete a n’ato,
                 mm’hê ‘nchiantato e mm’hê ditto: bonní!
 
                 E a chist’ato ca tu mo vuó’ bene,
                 staje penzanno e, scetata, ll’aspiette…
                 ma chist’ato, stasera, nun vène…
                 e maje cchiù, t”o ddich’io, venarrá!…
 
                    No, nun vène, nun vène…
                    Ll’aggio visto p”a strada,
                    cammená, core a core, cu n’ata…
                    e, redenno, parlavano ‘e te…
 
                       Tu si’ stata traduta…
                       Tu si’ stata lassata…
                       Tu si’ stata ‘nchiantata…
                       pure tu…pure tu!…

Potrebbero interessarti anche...

WP Radio
WP Radio
OFFLINE LIVE