(Duetto) Lui: – Frutto ‘e granato mio, frutto ‘e granato, quanto t’aggio stimato a tiempo antico! Tiénete ‘o muccaturo arricamato, tutta ‘sta rrobba mia t”a benedico…
Lei: – Quanto si’ bello e quanto si’ curtese! io t’ero indifferente e mo se vede; tècchete ‘o muccaturo ‘e seta ingrese… fossero accise ll’uommene e chi ‘e ccrede!
Insieme: – Fossero accise ll’uommene (‘e ffemmene) e chi ‘e ccrede!…
Ah, lariulá, lariu – lariu – lariulá… Ll’ammore s’è addurmuto nun ‘o pòzzo cchiù scetá…
Ah, lariulá, lariu – lariu – lariulá… Ll’ammore s’è addurmuto nun ‘o pòzzo cchiù scetá…
II
Lui: – E quanno è chesto, siente che te dico: Io faccio ‘ammore cu na farenara; tène nu magazzino ‘int’a nu vico, ll’uocchie ca tène só’ na cosa rara…
Lei: – E quanno è chesto: Io pure faccio ‘ammore e a n’atu ninno mo tengo ‘o penziero… s’erano date a fuoco ánema e core: mme só’ raccummannata a nu pumpiere…
Insieme: – Mme só’ raccumannata/o a nu pumpiere…
Ah, lariulá ……………..
III
Lui: – Ah, vocca rossa comm’a nu granato! Chi ‘o ssape ‘o tiempo antico si è fernuto?… Chello ch’è certo è ch’io stó’ frasturnato, e ‘o sapore d”o ppane aggio perduto!
Lei: – Si’ stato sempe bello e ‘ntussecuso, e pure, siente, vide che te dico, nun mme ne ‘mporta ca si’ furiuso: voglio campá cu te, murí cu tico!…